Το κυνήγι του δαίμονα-Μέρος 3ο

Μέρος 3ο: Η εξήγηση ενός φόνου

Σάββατο 15:00μμ

Το πτώμα είχε ήδη μεταφερθεί στον ιατροδικαστή. Ήλπιζε πως θα μάθαινε απ’ αυτόν και πιο πολλά πράγματα όσον αφορά τον τρόπο θανάτου. Ακόμα δε μπορούσε να χωνέψει πως υπαίτιος γι’ αυτό το φονικό ήταν ένας δαίμονας.

Έφτασε στο γραφείο του ιατροδικαστή και κατέβηκε στο υπόγειο όπου και θα τον έβρισκε. Ήταν εκεί όντως πάνω από το πτώμα. Γυμνό το νεκρό σώμα πάνω στο φορείο έδειχνε ακόμα πιο αποκρουστικό. Ο ιατροδικαστής καθόταν σκεπτικός πάνω από το πτώμα, παρατηρούσε τις πληγές που είχε στο σώμα και το σχεδόν διαλυμένο κεφάλι του και κρατούσε σημειώσεις. Ο Τζακ τον πλησίασε διστακτικά, δεν ήθελε να τον ενοχλήσει όμως έπρεπε να μάθει ότι μπορούσε για τον τρόπο που σκοτώθηκε το θύμα.

«Καλημέρα, μπορώ να ενοχλήσω για λίγο; Θα ήθελα να κάνω ορισμένες ερωτήσεις όσον αφορά το πτώμα εδώ», είπε ο Τζακ στον ιατροδικαστή. Πρώτη φορά τον έβλεπε αυτόν ο Τζακ, θα έπρεπε να ήταν κανένας καινούργιος. Συνέχεια άλλαζαν, κανένας δε μπορούσε να στεριώσει. Περίμενε από αυτόν τουλάχιστον να συνεργαστεί χωρίς να του δημιουργήσει προβλήματα.

«Καλημέρα. Ποιος είσαι εσύ, δε βλέπεις πως έχω δουλειά; Ποιος σ ‘άφησε να μπεις μέσα;» είπε ο ιατροδικαστής εμφανώς ενοχλημένος από την παρουσία του.

«Με λένε Τζακ, Τζακ Φρόστ, ειδικός ερευνητής. Βοηθάω στην υπόθεση τον αρχηγό της αστυνομίας».

«Τον αρχηγό ε; Μάλιστα. Και τι θες να μάθεις ακριβώς. Όλα τα στοιχεία έτσι και αλλιώς είναι πεντακάθαρα».

«Θα ήθελα να μάθω με ποιον ακριβώς τρόπο πέθανε το θύμα και το πιο σπουδαίο για ποιον πρόκειται». Ο ιατροδικαστής τον κοίταξε στα μάτια με αγανάκτηση και ανάτρεξε στις σημειώσεις του. Ο Τζακ έβγαλε από την τσέπη του το σημειωματάριο του και τον στυλό και περίμενε να ακούσει τι είχε να του πει.

«Λοιπόν από τον έλεγχο που έχω κάνει μέχρι τώρα ο θάνατος του θύματος ήταν σχεδόν ακαριαίος και προήλθε από το σφοδρό χτύπημα που δέχτηκε στο κεφάλι».

«Γνωρίζεις τι μέσο χρησιμοποιήθηκε για το χτύπημα;»

«Η πληγή του χτυπήματος έχει γίνει από ένα αμβλύ αντικείμενο, το χτύπημα απ’ ότι φαίνεται έγινε με μεγάλη δύναμη. Το περίεργο της υπόθεσης είναι όμως πως όλο το σημείο του τραύματος είναι καυτηριασμένο».

«Τι θες να πεις;»

«Θέλω να πω πως γύρω από το τραύμα έχει δημιουργηθεί ένα είδος καυτηρίασης. Αυτό μπορεί μόνο να προκληθεί από αντικείμενο που καίει, υποθέτω πως μάλλον μπορεί να έγινε μετά τον θάνατο του θύματος, δεν εξηγείτε αλλιώς. Το θύμα δείχνει ταλαιπωρημένο, σε όλο του το σώμα, όμως πουθενά δεν βρήκα ίχνη από πιθανό καβγά. Έχει μώλωπες παντού, ακόμα και πίσω στην πλάτη του. Φαίνεται πως ίσως να βρέθηκε σε συμπλοκή περισσότερων ατόμων». Ο Τζακ έγραφε στο σημειωματάριο του την έκθεση του ιατροδικαστή. Δεν ήταν δυνατόν να μην έχει βρει ως τώρα κάτι χειροπιαστό.

«Το σημάδι στο στήθος του λες να πρόκειται για κανένα είδος βασανιστηρίου ή μύησης;» ρώτησε ο Τζακ τον ιατροδικαστή.

«Αυτό δεν μπορώ να το γνωρίζω επακριβώς. Πάντως είναι τόσο απόλυτες οι γραμμές του, όποιος και αν το έκανε είχε πολύ σταθερό χέρι».

«Κατάφερες να βρεις την ταυτότητα του θύματος;»

«Δυστυχώς το πρόσωπο είναι σε τέτοια κατάσταση που κάνει την αναγνώριση δύσκολή, τα περισσότερα δόντια έχουν σπάσει, μάλλον από την υπερβολική πίεση. Κατάφερα όμως να σώσω κάποια ίχνη από τα δακτυλικά του αποτυπώματα, και αυτά είχαν καυτηριαστεί. Σίγουρα όποιος και αν το έκανε αυτό δεν ήθελε να τακτοποιηθεί το θύμα καθόλου». Ο Τζακ ζήτησε από τον ιατροδικαστή να του δώσει τα ίχνη από τα δακτυλικά αποτυπώματα. Τόσα χρόνια στην δουλειά γνώριζε τα κατάλληλα άτομα στις κατάλληλες θέσεις που θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν.

Σάββατο 18:00μμ

Μόλις βγήκε έξω από το γραφείο του ιατροδικαστή κοίταξε ψηλά τον ουρανό. Είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει, έπρεπε να βιαστεί αν ήθελε να ρίξει και άλλη μια ματιά στον χώρο του εγκλήματος. Πριν όμως πήγαινε στο αδιέξοδο της οδού Πέρκινς θα πήγαινε να βρει τον παλιό του φίλο, Τζον Φλάβιο.

Δούλευαν από παλιά μαζί και γνώριζε τις ικανότητες του όσον αφορά τις ταυτοπροσωπίες. Ήταν σίγουρος πως αν κάποιος μπορούσε να βρει τόσα πολλά από τόσα λίγα, αυτός ήταν ο Τζον. Το σπίτι-εργαστήριο ήταν στον δρόμο του προς την οδό Πέρκινς, αυτό τον διευκόλυνε. Χτύπησε την πόρτα του και περίμενε να του ανοίξει. Ήταν πολύ ανήσυχος, είχε αρχίσει να νυχτώνει και ήθελε οπωσδήποτε να ρίξει μια πιο ήσυχη ματιά στο αδιέξοδο. Συνήθως δεν τον τρέλαιναν τόσο πολύ οι υποθέσεις που αναλάμβανε, όμως η συγκεκριμένη γινόταν κάθε τόσο όλο και πιο περίεργη. Η πόρτα άνοιξε και από πίσω φάνηκε η γνώριμη φιγούρα του Τζον. Τα χρόνια δεν είχαν σταθεί με το μέρος του, είχε γεράσει άσχημα. Παρόλα αυτά το μυαλό του συνέχιζε να λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένο ρολόι.

«Τζακ φίλε μου πως από ’δω;» Ο Τζακ σκέφτηκε πως τόσο καιρό, μπορεί και χρόνο, δεν είχε επικοινωνήσει καθόλου μαζί του. Ντρεπόταν κατά βάθος που είχε έρθει να τον βρει μονό για δουλειά.

«Γεια σου Τζον. Συγχώρεσε με που δεν ήρθα για να μείνω. Χρειάζομαι επειγόντως την βοήθεια σου».

«Δε πειράζει Τζακ, για σένα ότι θες». Ο Τζακ ανακουφίστηκε από το θερμό καλωσόρισμα του Τζον, ο ίδιος σίγουρα δε θα μπορούσε να το κάνει αυτό.

«Χρειάζομαι μια ταυτότητα θύματος. Τα μοναδικά στοιχεία που μπορώ να σου δώσω είναι αυτά τα λιγοστά δακτυλικά ίχνη».

«Κανένα πρόβλημα Τζακ, αύριο τέτοια ώρα, ίσως και νωρίτερα, θα σου έχω έτοιμη την ταυτότητα που θες». Ο Τζακ τον χαιρέτησε με το χέρι του και έφυγε γρήγορα. Η μέρα είχε αρχίσει να φεύγει.

Σάββατο 20:00μμ

Το αδιέξοδο της οδού Πέρκινς είχε αδειάσει. Πλέον δε μπορούσες να ακούσεις τίποτα, επικρατούσε απόλυτη ηρεμία. Πηγαίνοντας προς το σημείο που είχε βρεθεί το πτώμα αναρωτιόταν ποιος ή τι θα μπορούσε να τον κυνηγάει αυτόν τον άντρα και γιατί. Τα στοιχεία δεν έβγαζαν κανένα νόημα και αυτό τον τρέλαινε.

Στο σημείο που είχε βρεθεί το πτώμα το μόνο που είχε μείνει ήταν το περίγραμμα που είχε κάνει η αστυνομία. Πλησίασε και έσκυψε από πάνω, προσπαθούσε να βρει κάτι, το οτιδήποτε που θα μπορούσε να τους είχε ξεφύγει. Δεν μπορούσε όμως να δει τίποτα. Το βλέμμα του κινήθηκε στον χώρο, παρατήρησε το δάπεδο γύρω από το πτώμα και ιδιαίτερα τον τοίχο με το περίεργο σύμβολο επάνω του. Πλησίασε ερευνητικά προς τα εκεί και άρχισε πάλι να το ψηλαφεί. Τώρα που το έβλεπε με την ησυχία του το σύμβολο στον τοίχο σαν να του θύμιζε το χαραγμένο σύμβολο στο στήθος του θύματος. Αυτή η γεύση θειαφιού τον μπέρδευε πολύ. Στο μυαλό του τότε ήρθαν τα λόγια του ιατροδικαστή όσον αφορά το καυτηριασμένο χτύπημα στο κρανίο και πως αυτό προκλήθηκε από κάποιο φλεγόμενο αντικείμενο και στο μυαλό του σχηματίστηκε η εικόνα από μία φλεγόμενη αρχαία μυτερή σφύρα να πέφτει με δύναμη και να συνθλίβει το κρανίο του.

Είχε νυχτώσει πλέον για τα καλά και έτσι αποφάσισε πως καλό θα ήταν να φύγει. Έπρεπε να σκεφτεί τα δεδομένα που είχε καταφέρει να συλλέξει ως τώρα, έπρεπε να βρει κάποιο συνδετικό κρίκο σε όλα αυτά. Αναρωτιόταν κατά πόσο οι παλιές ιστορίες που άκουσε από τον γέρο-Μπακ έστεκαν και πόσο είχαν κάποια σχέση με την υπόθεση που ερευνούσε.

Συνεχίζεται...